Pocztówka – Patrz krócej

Moja/mój bohater/ka dużo nad sobą pracuje. Chodzi na terapię. Uczęszcza na warsztaty. Słucha podcastów o zdrowiu psychicznym. Z całego serca próbuje być dojrzały/a emocjonalnie. No, ale nie udaje się.

Ciągle zalicza wpadki, zamiast spokojnie wyrażać swoje potrzeby, wybucha złością. Wszczyna awantury. Długo dyskutuje ze swoimi wewnętrznymi krytykami. Zapomina odpocząć. A potem dealuje ze swoim poczuciem winy.

Wypuszczam go w świat, żeby inni mogli się w nim przejrzeć i przypomnieć sobie, że nie są sami.